کد مطلب:36669 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106
[صفحه 208] و لتسئلن یومئذ عن النعیم (تكاثر، 8) در آن روز، از همه نعمتها از شما سوال خواهند كرد كسی كه به چنین محاسبه ای ایمان دارد، در جمع كردن نعمت حریص نخواهد بود به ویژه نعمتی كه چندان به كارش نمی آید. آدمی باید بتواند در هنگام محاسبه و بازخواست از نوع مصرفی كه كرده است، دفاع كند. به همین سبب، باید پیشاپیش خود را معرض محاسبه ی جدی خود قرار دهد. حاسبوا انفسكم قبل ان تحاسبوا[1]. پیش از اینكه به حساب شما برسند، خود به حساب خود برسید.
ما باید بیش از آنكه طالب رزق بیشتر باشیم، نگران اسراف نعمتهای الهی باشیم. آدمیان در مقام خرج كردن پول خست می ورزند ولی در خرج كردن عمر سخاوتمند هستند، گویی فقط مادیات رزق اند و عمری كه صرف كسب ثروت می شود، رزق محسوب نمی شود، افراد بر میزان ثروتشان كه افزوده می شود گمان می كنند رزقشان بیشتر شده است، اما فراموش می كنند در جای دیگر با اسراف در خرج كردن عمر، رزق بالاتری را از دست داده اند. این دو صفت مذموم، یعنی، خست و حرص در مادیات و اسراف و افراط در خرج كردن رزقهای معنوی، باید جای خود را بدهد به قناعت در رزقهای مادی و اعتدال در صرف كردن سرمایه هایی معنوی كه ما معمولا آنها را رزق نمی پنداریم و قدرشان را نمی دانیم. سر اینكه برخی مردم از رزقشان ناراضی اند این است كه نعمتهای معنوی خود را نمی شناسند. نعمت زیاد خواستن بد نیست اما نباید فراموش كنیم كه در برابر تمام این نعمتها مسئولیم و باید روزی تن به بررسی بسپاریم:
صفحه 208.